افزودن به سبد خرید

---

 

واژه‌ها، از ذهنِ ما رها که می‌شوند رقصشان را بر لب‌ می‌آغازند، و از آن‌جا جنونِ ما را بر همه‌چیزِ ‌این جهان، زبان، می‌ریزند. چرا که جهان زبان ِخودش را دارد‌(هوسرل)، و زبان هم جهانِ خودش را. و در این میان، «لبریخته» شعرِ نگاه نیست. بل شعرِ فرم، که می‌خواهد با مایه‌اش، زبان، بماند.
ی. ر

 

 

 

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---