افزودن به سبد خرید

---

 

با پايان عصر مشروطيت و شکست آزادى‌خواهان و در نهايت انقراض سلسله‌ی قاجاريه و بر مسند نشستن رضاشاه، دوره‌ای تازه در روابط سياسی و اجتماعی ايران رقم خورد که داستان‌نويسی ايران و بالطبع داستان‌نویسی بوشهر نيز از آن بی‌بهره نماند. در این دوره علی دشتی با رمان‌های «ایام محبس»، «فتنه»، «جادو» و «هندو» و با رمانتیسیسمی که داعیه‌ی اصلاح طبقات بالای جامعه را داشت، از بحث‌برانگیزترین نویسندگانی بود که مروج این سبک ادبی شد و جایگاهی ویژه در پاورقی‌نویسی آن دوره کسب نمود. هرچند که هیچ‌گاه منتقدین ادبی و روشنفکران او را نویسنده‌ای درخور به‌حساب نیاوردند و معمولاً مورد نیش‌وکنایه قرار می‌گرفت، اما به‌هرحال او پیشگام داستان‌نویسی در بوشهر بوده؛ نهضتی ادبی که تا امروز ادامه دارد و نویسندگان بزرگی را به جامعه‌ی ادبی ایران معرفی کرده است؛ از این بین صادق چوبک، محمدرضا صفدری و منیرو روانی‌پور با ویژگی‌های خاص آثارشان بیشترین توجه منتقدین ادبی را به خود جلب کرده‌اند. 

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---