افزودن به سبد خرید

---

ژان ماری گوستاو لوکلزیو که معمولاً با نام ژ.م.گ لوکلزیو شناخته می‌شود، چهره‌ی ناشناخته‌ای در ایران نیست. نخستین بار در میانه‌های دهه‌ی طلایی چهل بود که این نویسنده‌ی سرشناس فرانسوی فرصت آن را یافت تا آثارش به زبان فارسی خوانده شوند، زمانی که م. ر. حریری کتاب «روزی که بومون با درد خویش آشنا شد» را در سال ۱۳۴۶ به فارسی برگرداند. با این همه، سال‌ها کتاب دیگری از لوکلزیو ترجمه نشد تا این‌که برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبی در سال ۲۰۰۸ مشخص و معلوم شد آقای لوکلزیو این معتبرترین نشان ادبی جهان را از آن خود کرده است. البته لوکلزیو چند جایزه‌ی جهانی معتبر دیگر را نیز در کارنامه‌ی ادبی خود ثبت کرده و آثارش به بیش از ۱۶زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده است. این نویسنده‌ی ۷۷ساله‌ی فرانسوی از کودکی عاشق نوشتن بود و ۲۳سال بیشتر نداشت که به شهرت رسید. با این همه، تنها بعد از دریافت جایزه‌ی نوبل بود که دیگر رمان‌ها و مجموعه‌داستان‌های او یکی بعد از دیگری به فارسی ترجمه شدند. «دور‌گردی و داستان‌های دیگر»، مجموعه‌داستانی که لوکلزیو آن را در سال ۱۹۸۲ منتشر کرد، آخرین اثری است که از این نوبلیست برجسته‌ی فرانسوی ترجمه و روانه‌ی بازار کتاب شده است. ترجمه‌ی این مجموعه‌داستان را سعیده شکوری انجام داده و انتشارات افراز که پیش‌تر کتاب «آوای گرسنگی» را از لوکلزیو چاپ کرده بود، آن را نشر داده است. «دور‌گردی و داستان‌های دیگر»، چنان‌که از عنوان آن نیز برمی‌آید، شامل داستانی کوتاه با نام «دورگردی» و ده داستان کوتاه دیگر است. لوکلزیو در این مجموعه‌داستان نیز همچون دیگر آثار خود به مسائل انسان امروز و دلهره‌ها، تنهایی‌ها و سختی‌هایی که در زندگی با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، می‌پردازد. داستان‌های این مجموعه کمابیش رنج و ترس و اندوه مردمانی را به تصویر می‌کشد که در جهانی پرحادثه زندگی می‌کنند و با موقعیت‌های همچون سرقت، تصادف و گریز سروکار دارند؛ ضدقهرمان‌هایی که رضایت چندانی از شکست‌هایی که تجربه کرده‌اند و دشواری‌هایی که با آن روبه‌رویند، ندارند و درست از همین رو یا به حاشیه‌ها می‌گریزند، یا سر به شورش و عصیان برمی‌دارند. با هم پاره‌ای از داستان «فراری» را از مجموعه‌داستان «دورگردی و داستان‌های دیگر» می‌خوانیم: «تایار یک‌لحظه چشم‌هایش را می‌بندد. همه‌چیز را فراموش می‌کند. حالا سلول با دیوارهای کثیف، بوی کپک‌زدگی و ادرار، صدای قدم‌هایی که در طول راهروها می‌پیچند، بالای سر و زیر تختش، همه‌جا، صدای محکم پاشنه‌هایی است که از راه‌رفتن در راهروها دست برنمی‌دارند. سرانجام سروصدای لامپ‌های مهتابی که جزجز می‌کنند، جیرجیر نرده‌های آهنی، صدای مهیب درها که همیشه سه‌مرتبه این‌طور طنین می‌اندازند: درق! درق- درق! صدای قلب، صدای درها، صدای ضربه‌ها، صدای همه‌ی این‌ها محو می‌شود. همه‌ی این‌ها همین‌جا در آفتاب ملایم صبح، بالای دشت آهکی، زیر نگاه پرفروغ کودکی که در کنارش زانو زده، محو می‌شوند.»

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---