افزودن به سبد خرید

---

سنگ‌ها‌ایستاده‌اند

با کلاه خُود و شمشیر و نیک بختی‌هایشان

نه دیروزشان پاساژ حسرت است

و نه‌امروزشان واگنی آویخته از ارتفاعِ پُلی

چشم‌ها در اندازه‌ی گوش‌هایشان

نگاه می‌کنند؛

به خیالاتِ استخوانی ما

هراس را به هراسی دوباره وا می‌دارند

هنگامی‌که می‌اُفتد پاره‌ای از پیکرشان –

                                        و استوار می‌مانند

تا حادثه را بگریانند

به حرف نمی‌ایند

مگر‌ایستاده باشی نیک بخت در کنارشان

با کلاه خُود و شمشیر و شهامتِ سنگی‌شان.

 

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---