افزودن به سبد خرید

---

یکی از شاخص‌ترین نهادهای اجتماعی بی‌تردید رسانه‌ی تئاتر است. تئاتر همواره از حوزه‌های مجادله‌برانگیز در میان انواع شیوه‌های هنری بوده و هست و از تأثیر اجتماعی مؤثر و قدرتمندانه‌اش بر جامعه به‌آسانی نمی‌توان چشم پوشید. بررسی عوامل تأثیرگذار در پیدایی یک پدیده و آگاهی از ارجاعات و پیش‌زمینه‌های فکری آن، یکی از بهترین و مهم‌ترین راه‌های شناخت و دست‌یابی به مفاهیم پنهان و روشن و کشف لایه‌ها و زوایای تاریک آن است.

هنر نمایش سابقه‌ای دست‌کم دوهزارساله در تاریخ بشریت دارد. نمایش به مفهوم غربی آن، یعنی هنری که با نگارش نمایشنامه آغاز، تمرین و اجرا می‌شود، در اواخر قرن نوزدهم میلادی و قرن سیزدهم هجری در ایران شکل گرفت. این رویداد که با مسائل مختلف اجتماعی و سیاسی در جامعه‌ی ایران هم‌زمان شده بود، به‌عنوان یکی از مظاهر مدرنیته و نشانه‌های پیشرفت تمدن غربی شناخته شد.

روشن‌فکران، هنرمندان و ترقی‌خواهان بسیاری پیدا شدند که این فن جدید را برای سرگرمی و آموزش مردم عام مفید یافتند و با تأسی از نمونه‌های غربی به‌نگارش نمایشنامه پرداختند.

بدین‌ترتیب هنر نمایش و البته زودتر یا همگام با آن نمایشنامه‌نویسی در ایران جان گرفت و با استفاده از آزادی‌های اجتماعی دوران مشروطه قوت گرفت و همانند دیگر پدیده‌ها در جامعه‌ی معاصر ایران از سیاست و اقتصاد تا هنر و ادبیات، دوره‌هایی پر از فراز و نشیب را تا به امروز طی کرده است.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---