برو دیده‌بانی بگمار

نام کتاب: برو دیده‌بانی بگمار

نوبت چاپ: دوم-94

نام نویسنده: هارپر لی

نام مترجم: محمد عباس‌آبادی

شابک: 978-600-326-198-3

تیراژ: 1100

تعداد صفحات: 280

دسته: رمان

نام انتشارات: افراز

قیمت: 110000

توضیحات

مروری بر رُمان «برو دیده‌بانی بگمار» نوشته‌ی هارپر لی

شما که این‌جور نبودی پدرجان!

انتشار رُمان «برو دیده‌بانی بگمار» نوشته‌ی هارپر لی در سال 2015 اتفاق مهمی به حساب می‌آمد که سروصدای زیادی برانگیخت و تبدیل به موجی شد که سراسر کتابفروشی‌های جهان را به‌یکباره درنوردید. ماجرا از این قرار است که خانم لی را بیش‌تر با رمان ستایش‌شده‌ی «کشتن مرغ مقلد» می‌شناسند؛ اثری که در سال 1960 میلادی منتشر شد و در موفقیت آن همین بس که 4سال بعد جایزه‌ی پولیتزر را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد. با این همه، برای سال‌ها هیچ کتابی از لی منتشر نشد. در سال 2014بود که وکیل او اعلام کرد دست‌نوشته‌ی رمانی دیگر از خالقِ کشتن مرغ مقلد را یافته است. نام این رمان، «برو دیده‌بانی بگمار» بود که از کتاب اشعیا در عهد عتیق گرفته شده است. لی در واقع این کتاب را پیش از «کشتن مرغ مقلد» نوشته و بسیاری از کاراکترهای آن نیز در این یکی حضور دارند، با این تفاوت که حوادث آن 20سال بعد از ماجراهای آن کتاب می‌گذرد. جین لوییز، دختری که بار دیگر در نقش راوی ظاهر شده، از نیویورک به آلاباما برمی‌گردد تا پدرش را ملاقات کند. او در این ملاقات کنجکاوی زیادی به خرج می‌دهد تا از زیروبم عقاید او درباره زادگاهش باخبر شود، اما در این مسیر با مسائل شخصی و سیاسی زیادی رویارو و درگیر می‎شود و همزمان خاطراتی از دوران کودکی و نوجوانی‌اش را نیز مرور می‌کند. اما این تمام مخاطراتی نیست که لوییز با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ در حالی که «کشتن مرغ مقلد» مضمونی آشکارا ضدنژادپرستانه داشت و پدر خانواده را همچون نماد مبارزه با نژادپرستی به تصویر می‌کشید، بیست سال بعد در «برو دیده‌بانی بگمار» این تصویر فرومی‌ریزد و واقعیت‌های تلخی آشکار می‌شود که بیانگر عمق نژادپرستی در جامعه‌ی آمریکا است. «برو دیده‌بانی بگمار» با ترجمه‌ی محمد عباس‌آبادی از سوی انتشارات افراز منتشر شده است. با هم پاره‌ای از این رمان را می‌خوانیم: «پاییز برای او لذتبخش‌ترین فصل بود. حالت انتظاری در صداها و اشکال آن نهفته بود. با شنیدن صدای ضربه‌هایی که بچه‌ها در زمین تمرین نزدیک خانه‌هاشان به توپ چرمی می‌زدند، گروه‌های موسیقی و کوکاکولای سرد و بادام‌زمینی برشته و بخار نفس مردم در هوا به ذهنش می‌آمد. حتی یک‌سری چیزها هم بود که با شروع مدرسه انتظارشان را می‌کشید – تجدید دوستی‌ها و دشمنی‌های قدیمی، هفته‌‎‌ها یادگیریِ مجددِ آنچه در تابستان طولانی تا حدودی فراموش می‌شد- پاییز زمان خوردن شام‌های داغ و خوردن همه‌ی غذاهایی بود که صبح‌ها آدم به‌خاطر خواب‌آلودبودن لذتِ خوردنِ آنها را از دست می‌داد. دنیای او در بهترین حالتش بود که ناگهان زمان ترک آن فرارسید.»