افزودن به سبد خرید

---

- «بازجوها!... بازجوها آمدند ابرام... بازجوها!...»
ابراهیم می‌لرزید. رها بر کف چرک‌پوش سلول می‌لرزید. سرش به این‌سو و آن‌سو می‌افتاد. از درد به خود می‌پیچید. مرگ را آرزو می‌کرد. اما نصیبش، طنین گام‌های بازجوها بود؛ و خشکیِ گشوده شدنِ قفل‌وبست درِ سلول؛ و فریاد خشکِ خشک‌ترین بازجو... آقای کمالی!...
- «حال وقتشه، ننه‌سگ!... باید حرف بزنی...».
...چه لحظه‌های کش‌آمده‌ی چرکینی!...

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---