افزودن به سبد خرید

---

جواد افهمی:

 

از کودکی عاشق تماشای نمایش معرکه گیرها بودم. عاشق زنجیر پاره کردنشان، مار درآوردنشان، میمون رقصاندنشان، اسکناس غیب کردنشان و همه ی کارهای عجیب و محیرالعقولی که باعث می‌شد با چشم‌هایی از حدقه درآمده آن جلو در صف اول تماشاچی‌ها بنشینم و تا لحظه‌ی آخر هنرنمایی‌شان را تماشا کنم. تماشای معرکه را با آن قد و قواره‌ی کوتاه و ریزمیزه هیچگاه از روی شانه‌ی تماشاچای‌ها دوست نداشتم؛ این که یکی دست بگیرد و من پا در قلاب دست‌ها بگذارم و بالا بروم و لرزان و افتان صحنه‌ی مات و محو آن جلو را نگاه کنم. نه به هیچ‌وجه. هرطور بود حرفم را از لای دست و پایشان می رساندم جلو و زانو به خاک صحنه می‌زدم و نمایش را صاف و شفاف و بی هچی واسطه‌ای نگاه می‌کردم...

الان هم همین‌طوری هستم. هرچی که می‌نویسم حاصل نگاه خودم است. حاصل زندگی خودم. شما که خبر ندارید. آخر من زندگی کرده‌ام. بدجوری هم زندگی کرده‌ام.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---