افزودن به سبد خرید

---

... در چنین مقطعی اما تئاتر ایران در راه دیگری قدم برمی‌داشت، راهی که به‌درستی و به‌طور طبیعی و نیز منطبق با ملزومات اجتماعی این سرزمین به‌وجود آمده بود. منظور دهه‌ی نخست و دوم قرن جدید خورشیدی و آن دوره‌ی طلایی تئاتر در تهران (به‌خصوص در تئاترهای لاله‌زار) است که با حضور هنرمندانی مستعد و اندیشمند ارتباطی عمیق و تنگاتنگ با مخاطبان برقرار می‌کرد و «تئاتر ملی» را سامان می‌داد، و بعدها از دهه‌ی چهل و پنجاه، با حضور نمایشگران و نمایشنامه‌نویسانی با گرایش‌هایی متفاوت، سیر طبیعی و واقعی این هنر را در ایران طی کرد، نمایشگرانی که به نقش تردیدناپذیر اجتماعی آن پی برده بودند و آثارشان منتقدانه و روشنگرانه بود، تصویر زمانه و زندگی پیرامونشان بود، و همواره بر لبه‌ی تیغ سانسور راه می‌رفتند، که ناگهان پژواک آوانگاردیسمِ اروپا در آثار خام و تقلیدوار متوهمان مدرنیسم، ادبیات دراماتیک ما را آشفته کرد، و چون این موج وارده از ریشه‌ها و پیوندهای فرهنگی و زبان ما دور و بیگانه بود سال‌ها طول کشید تا تأثیرات نامطلوب آن تبدیل شود به ویژگی‌هایی مناسب و ملموس در ادبیات دراماتیک امروز ما... از پیشگفتار کتاب

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---