افزودن به سبد خرید

---

بسیار پیش می‌آید که در حین خواندن متنی یا در گیرودار بحثی ادبی با اصطلاحی روبه‌رو می‌شوید که یا تصور روشنی از آن ندارید، یا فکر می‌کنید به گوشتان آشناست و کمابیش درباره‌ی آن چیزهایی می‌دانید، اما به‌درستی نمی‌توانید توضیحش بدهید. بیشتر این‌گونه اصطلاحات به گونه‌ها و مکتب‌های ادبی مربوط می‌شود. کار وقتی بیخ پیدا می‌کند که در آثار ادبی نویسندگان ایرانی نمی‌توانید ردپایی از آن گونه و مکتب را پیدا می‌کنید و به این ترتیب، اصطلاحی که برای توصیف آن به کار می‌رود، پیش از بیش برای شما مبهم می‌شود. همه‌ی کسانی که در فضای ادبی ایران نفس می‌کشند، بیش‌و‌کم می‌دانند که چنین ابهاماتی تا چه اندازه بر بحث‌های رایج سایه می‌افکند و دستِ آدم‌ها را برای استفاده‌ی دلبخواهی از آن‌ها باز می‌گذارد. خواندنِ کتاب‌هایی مثل «گوتیک» نوشته‌ی فرد باتینگ که با ترجمه‌ی علیرضا پلاسیّد و از سوی انتشارات افراز منتشر شده، دست‌کم این حُسن را دارد که شما را با اصطلاحاتی از این دست آشنا می‌کند. با این همه، «گوتیک» چیزی فراتر از کتاب‌های آشنایی با اصطلاحات و مکاتب ادبی است که اغلب به‌طور مختصر و مفید به موضوع بحث خود می‌پردازند. باتینگ در این کتاب کوشیده است نه‌تنها به زمینه‌های تاریخی چنین گرایشی نگاهی دیگر بیندازد، بلکه همچنین ادامه‌ی آن را در دوره‌های ادبی مختلف که به‌دنبال آن آمده‌اند، پی گرفته‌ است. این‌گونه است که اگر نویسنده در فصل اول ویژگی‌های کلی گوتیک را معرفی می‌کند و در فصل دوم ریشه‌های آن را می‌جوید، در فصل‌های سوم و چهارم مستقیماً سر وقت شکل‌های گوتیک و آثار گوتیک در دهه‌ی 1790 می‌رود و بعد بحث را با دگردیسی‌های گوتیک، گوتیک خانگی و بازگشت گوتیک در دهه‌ی 1890 در فصل‌های پنجم، ششم و هفتم ادامه می‌دهد، اما کارِ باتینگ در همین‌جا تمام نمی‌شود. او فصل پایانی کتاب خود را به گوتیک قرن بیستم اختصاص داده و ذیل عناوینی چون آثار گوتیک مدرن، داستان علمی-تخیلی و فیلم، گوتیک پست‌مدرن و پایان گوتیک نشان می‌دهد سروکار ما با سنتی دیرپا در ادبیات مغرب‌زمین است. با هم پاره‌ای از کتاب «گوتیک» را می‌خوانیم: «بازگشت بیش از اندازه محبوبیت‌یافته‌ی دراکولا به پرده‌ی سینما در دهه‌ی 1990 با همه‌ی ادعاهای اصالت آن هراسی را برنیانگیخت که به بیرون‌راندنِ بدی، ناهمسازی گمراه‌کننده‌ی انگاره‌های فریبکارانه‌ای که آن نیز در دام گرفتار است، توانا باشد. به گمراهی‌کشاندنِ ادبی و کنایی، هراس هم‌روزگاری است که در گوتیک دهه‌ی 1990 همچنان ناهمساز است. هدف "دراکولا" (1992) اثر فرانسیس فورد کاپولا برگردان معتبرتری از این داستان است که برای تبلیغ، عنوان "دراکولای برام استوکر" را دارد.»

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---