افزودن به سبد خرید

---

زمانی زنده‌یاد فتح‌الله بی‌نیاز، نویسنده و منتقد ادبی برجسته‌ی روزگار ما، در یادداشتی از صد کتاب نام برده بود که برای منتقدشدن باید آن‌ها را خواند. بی‌نیاز در این یادداشت این کتاب‌ها را به چنددسته تقسیم کرده بود و هر دسته را در یکی از مراحلی که باید به‌سمت منتقدشدن پیمود، جای داده بود. بیش‌تر کتاب‌هایی که او از آن‌ها یاد کرده بود، ترجمه از زبانی دیگر بودند. در این میان، «قصه‌مکان|مطالعه‌ای در شناخت قصه‌نویسی ایران» نوشته‌ی علیرضا سیف‌الدینی یکی از معدود تألیفات فارسی بود که در لیست بی‌نیاز جای گرفته بود. کسی که می‌خواست بر اساس نسخه‌ی بی‌نیاز منتقد شود، می‌بایست این کتاب را در مرحله‌ی چهارم  می‌خواند، و این در حالی بود که کلِ این روند از 7 مرحله فراتر نمی‌رفت. همین به خودیِ خود نشان می‌داد که «قصه‌مکان» چه جایگاه بلندی در نظر ِ منتقد برجسته‌ و باریک‌بینی همچون بی‌‌نیاز داشته است. جالب‌تر این‌که، سیف‌الدینی این کتاب را زمانی نوشته که بیست‌وپنج سال بیش‌تر از عمرش نمی‌گذشت، گرچه تنها پنج‌سال بعد از نگارش آن بود که این اثر روی چاپ را به خود دید و روانه‌ی بازار کتاب شد. «قصه‌مکان»، چنان‌که از عنوان فرعیِ آن نیز برمی‌آید، حاصلِ مطالعه‌ای در شناخت قصه‌نویسی ایران است و نویسنده کوشیده است با دیدی بیش‌و‌کم فرمالیستی، و نیز نیم‌نگاهی به سنت قصه‌پردازی قدیم، به تحلیل و تبیین ادبیات معاصر فارسی بپردازد. از سیف‌الدینی همچنین رمان‌های « خروج» و «پلنگ‌خانم تنهاست» از سوی انتشارات افراز منتشر شده است. با هم پاره‌ای از کتاب «قصه‌مکان» را می‌خوانیم: «یکی دیگر از نمونه‌های به‌یادماندنی و قابل تعمق و تأمل در قصه‌نویسی فارسی، قصه‌ی "گدا" نوشته‌ی غلامحسین ساعدی است که می‌توان گفت به‌لحاظ انتخاب دریچه‌ای که از آن راوی به بازگویی حوادث و آن بقچه‌ی مرموز می‌پردازد، یکی از مرموزترین قصه‌های قصه‌نویسیِ معاصرِ ایران است. نویسنده گویی روایت را روی تیغه‌ی باریک راه می‌برد و کاملاً مراقب است، زیرا که حکایت در آن حوالی مشغول گشتزنی است. از این می‌توان آن را به‌تعبیری "روایتِ" حکایت نامید.»

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---