افزودن به سبد خرید

---

مروری بر رمان «آتش در کوهستان» نوشته‌ی آنیتا دسای

شاعرانه، اما واقعی

 

 

هندوستان به سرزمین هفتاد و دو ملت مشهور دارد. تنوع قومی و زبانی و مذهبی از یک سو و رواداری مردم از سوی دیگر باعث شده تا شهروندانی با فرهنگ‌ها و آیین‌های مختلف در این سرزمین گردهم بیایند. در عین حال، استعمار انگلیس با همه‌ی نتایجی تلخی که به‌دنبال داشت، این تنوع را دوچندان کرد و راه نفوذ زبان‌های اروپایی را به هندوستان گشود. زندگی آنیتا دسای، نویسنده‌ی نامدار هندی که جوایز مختلفی از جمله جایزه‌ی انجمن ملی قلم و جایزه‌ی جامعه‌ی سلطنتی ادبیات مموریال وینیفرد را دریافت کرده، اما در ایران هنوز هم چندان شناخته‌شده نیست، نمونه‌ی خوبی از این تنوع بی‌حد‌و‌حصر را به دست می‌دهد. مادرش آلمانی است، پدرش بنگالی، خودش در خانه آلمانی حرف می‌زد و بیرون از خانه بنگالی، انگلیسی، اردو، هندی. بعدها هم که نویسنده شد، آثارش را به زبان انگلیسی نوشت و منتشر کرد. این تنوع زبانی و فرهنگی در رمان‌های او نیز بازتاب یافته است. برای مثال، آذر عالی‌پور در مقدمه‌ای که به‌عنوان مترجم بر رمان «آتش در کوهستان» نوشته، درباره‌ی شیوه‌ی رمان‌نویسی دسای بر این موضوع تأکید کرده که «نثری پچیده و در عین حال شفاف و شاعرانه دارد. به‌رغم زبان شاعرانه و توصیف‌های طولانی و گاه خسته‌کننده، شخصیت‌های داستان‌هایشان بسیار ملموس و واقعی‌اند... درک عمیق او از فرهنگ هند و تسلط هنرمندانه‌اش بر ادبیات باعث شده که رمان‌ها و داستان‌هایش از غنای اجتماعی، فرهنگی و ادبی بسیاری برخوردار باشند». «آتش در کوهستان» نخستین کتابی است که از دسای به فارسی ترجمه و منتشر می‌شود. ترجمه‌ی این کتاب نخستین‌بار در سال ۱۳۷۳منتشر شد؛ با این همه، آن‌گونه که باید و شاید، به کتابخانه‌های دوستداران ادبیات در ایران راه نیافت. همین امر، مترجم را بر آن داشت تا ویرایش تازه‌ای از ترجمه‌ی خود به دست بدهد و این بار کتاب از سوی انتشارات افراز به چاپ رسید. با هم فرازی از این رمان را  می‌خوانیم:

 

در ذهنش در اتاق‌های آن خانه – خانه‌ي شوهرش، خانه‌اي که هرگز به او تعلق نداشت - خرامید و با دقت زیاد درهای توری‌دار را بست تا مگس‌ها تو نیایند و نگاهی دقیق به مبلمان تیره‌رنگ چوب بلسانی انداخت که خاطرجمع شود درست و حسابی صیقل خورده‌اند و در ضمن مطمئن شود که درِ گنجه‌های بزرگ خانه، آن‌طور که باید، بسته شده‌اند. بو کشید که ببیند آشپز در آشپزخانه بیری می‌کشد و ظرف و ظروف بوی تازه مایع بَرسو را می‌دهند یا نه.

به‌نظرش آمد جیغ‌و‌داد سرسام‌آوری را از سمت بستر گل‌های مرزوان توی باغ می‌شنود. یکی از بچه‌ها از تاب پرت شده بود، یکی دیگر را زنبور زده بود سومی از چهارمی سیلی خورده بود و او از روی ایوان می‌دیدشان که ناله‌کنان و بالب‌های قاچ خورده، زانوی کبود شده، دندان‌های شکسته و چشم‌های گریان از پله‌ها بالا می‌آیند و او مثل همیشه در برابر آن‌ها کرنش مي‌كند؛ کرنشی آرام و مسخره در برابر وظيفه‌اي که نه کسی متوجهش شده بود و نه تشخیصش داده بود.

 

 

خرید از اپلیکیشن افراز با ۲۰درصد تخفیف

http://ebook.afrazbook.com

 

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---