افزودن به سبد خرید

---

هنرمند نه به‌عنوان یک مُصلحِ ‌اجتماعی، که در خدمتِ کل جهان، حس‌های خودش را از هستی بازمی‌تاباند و تعبیرِ مفهومِ جدید پدیده‌های ازلی را بُنیان می‌نهد. او در کارِ تعریفِ دوباره‌ی بخشی از جهانی است که در آن جانِ‌ آدمی بیشترین بها را دارد: آگاهی‌بخش، و چون نور، منتشر و بیدارکننده است. هنرمند، انسانی است که محیط پیرامون خود را تعریف و نسبت‌به تغییرِ هنجارهای ضدبشری، اهتمام‌کننده و ستیزه‌جوست. هنرِ متعهد در اصل روشنگر است؛ اما شاعرانگی و جنبه‌های تراژیک و کمیک، یا بیانِ حماسیِ موضوعِ انسان، برمی‌گردد به جایگاه هنرمند، یا خاستگاه او. کنار این‌ها، آن‌چه هنرمند را خلع‌سلاح می‌کند، بُریدن از تخیل، آفرینشگری، ابداع و پایه‌های شعر و سُنت، یا همان هزاره‌ها‌ی تاریخی، از «بیهقی» تا «حنظله‌ی بادغیسی» است! بله، ما مجموعه‌ای هستیم از حس‌های مرتبط، که در مرحله‌ی گُسل، جایی را نمی‌توانیم بگیریم؛ و بیشترین بها را همیشه هنر‌ ملی و بومی دارد. شاید مسأله‌ی رویکردِ من به زبان، با هدف و انگیزه و باورمداریی از این دست است. ما می‌خواهیم به «انتقالِ‌حسی» دست زده؛ و بارِ تخیل، تصویر و اندیشه را، در «رقصی با زبان»، به میدان‌های مغناطیسیِ ذهنیتِ جوان منتقل ‌کنیم.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---