افزودن به سبد خرید

---

مروری بر کتاب «کارگاه نمایش از آغاز تا پایان ۱۳۵۷-۱۳۴۸» نوشته‌ی ستاره خرم‌زاده اصفهانی

 

دهه‌ی چهل در تاریخ تئاتر ایران دهه‌ای طلایی خوانده می‌شود؛ دوره‌ای که بازیگران، کارگردانان و نویسندگان برجسته‌ای به عرصه‌ی نمایش قدم گذاشتند و در کنار یکدیگر تحولی چشمگیر را رقم زدند. این‌گونه بود که تئاتر در ایران پوست انداخت، سراپا مدرن شد و جایگاه خود را به‌عنوان هنری روبه‌رشد در کنار ادبیات و سینما تثبیت کرد. در این میان، در حالی که هنرمندان بسیاری می‌کوشیدند تلقی مدرن از تئاتر را با شیوه‌های سنتی نمایش تلفیق کنند و به آن رنگ‌و‌بویی ملی ببخشند، کسانی هم بودند که همگام با تحولات جهانی تئاتر می‌کوشیدند در مسیر نوگرایی گام بگذارند و به تجربه‌هایی بدیع روی صحنه‌ی نمایش رو بیاورند. این کوشش‌ها با تأسیس کارگاه نمایش در اواخر دهه‌ی چهل شکل رسمی‌تری به خود گرفت. در فاصله‌ای تقریباً ده‌ساله از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۷ کارگاه نمایش به کانونی برای هنرمندانی تبدیل شد که سودای تئاتر تجربی را در سر می‌پروراند. گرچه این مجموعه همزمان با انقلاب به کار خود پایان داد، اما بازیگران و کارگردانانی که کار خود را از آن‌جا آغاز کردند، طی سال‌ها و دهه‌های بعد به چهره‌های شاخص تئاتر کشورمان تبدیل شدند و از سرآمدان روزگار خود به حساب آمدند. ستاره خرم‌زاده اصفهانی در کتاب «کارگاه نمایش از آغاز تا پایان ۱۳۵۷-۱۳۴۸» کوشیده است نگاهی دوباره به این تجربه‌ی ارزنده‌ی ده‌ساله بیندازد و فرازونشیب‌هایی را طی این مدت به خود دید، زیر ذره‌بین ببرد. خرم‌زاده در تحقیقی که نزدیک به دو سال به‌طول انجامید، اسناد بسیاری را دید، آرشیوهای مختلفی را زیر و رو کرد و با کسان بسیاری به‌ گفت‌و‌گو نشست تا ماحصل آن کتابی در ۷۴۴ صفحه باشد که از سوی انتشارات افراز به چاپ رسید.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---