افزودن به سبد خرید

---

مروری بر «مردی که کشتمش | گزیده‌ی داستان‌های کوتاه امریکا» ترجمه‌ی اسدالله امرایی

در سرزمین داستان کوتاه

 

 

معمولاً در بحث از تاریخ داستان کوتاه به‌عنوان ژانری نوپدید که کمی بیش از صد سال قدمت دارد، از دو نویسنده به‌عنوان بنیانگذار یاد می‌شود: یکی آنتوان چخوف و دیگری ادگار آلن‌پو. با این حساب، روسیه و امریکا را می‌توان زادگاه داستان کوتاه خواند. اسدالله امرایی در «مردی که کشتمش» به یکی از این زادگاه‌ها رفته و مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه امریکایی را از گوشه و کنار تاریخ گردهم آورده و ترجمه کرده است. امرایی در متنی که «به‌عنوان مقدمه» در ابتدای کتاب آورده، نکته‌ای را از جویس کرول اوتس درباره‌ی مجموعه‌هایی از این دست نقل کرده که به نظر می‌رسد توصیف جامع و مانعی از کتاب «مردی که کشتمش» باشد: «جویس کرول اوتس در باب چنین مجموعه‌هایی می‌گوید که به‌نظر می‌رسد چیزی باشد، اما در واقع چیزی نیست. گردهمایی نویسندگانی است که با انتخاب گردآورنده‌ای عرضه می‌شود. مهمانی داستان‌نویسان و ادیبان است. جلد کتاب را که باز می‌کنی، با نگاهی به درون آن حاصل کار هنرمند را می‌بینی که از تلاش تنهایی او ایجاد شده. دنیایی که پیش از آن وجود نداشته و از آن پس نیز تالی نخواهد داشت.» وودی آلن، پرل س.باک، چارلز جانسن، جیسن براون، ویلیام لایچاک، ایروین شاو، جویس کرول اوتس، ویکتور شیف، لنگستون هیوز، برنارد مالامود، جاناتان کرول، تیم اوبرایان، ریچارد فورد، ریک دومارینس، ریچارد براتیگن، شرلی جکسون، دیوید لویت، کاترین آن پورتر و ویلیام سارویان نویسندگانی هستند که در «مردی که کشتمش» داستانی کوتاه از آن‌ها به‌همراه متنی مختصر و مفید در معرفی‌شان گنجانده است. عنوان کتاب از داستانی به همین نام به‌قلم اوبرایان گرفته شده است. «مردی که کشتمش» نخستین‌بار در ۱۳۸۶ از سوی انتشارات افراز منتشر شد و تاکنون چندبار تجدید چاپ شده است. از امرایی در انتشارات افراز همچنین «زن و شوهر واقعی | گزیده‌ی داستان‌های آفریقا»، «خانه‌ی روبه‌رویی | گزیده‌ی داستان‌های آسیا» و «هوای قطبی | گزیده‌ی داستان‌های جهان» به چاپ رسیده است. این کتاب با هم پاره‌ای از داستان «پسرم قاتل است» نوشته‌ی برنارد مالامود از همین مجموعه را می‌خوانیم:

 

هری! آخر به تو چی بگویم؟ فقط می‌توانم بگویم کی گفته که زندگی آسان است؟ از کی؟ برای من آسان نبوده؛ برای تو هم نیست. همین است. دیگر کاری هم نمی‌توان کرد. آدم زنده وقتی نمی‌تواند کاری بکند وای به وقتی که بمیرد. اگر تو بمیری خیال می‌کنی چه می‌شود؟ آب از آب تکان نمی‌خورد. پس بهتر که زنده بمانیم.

هری بیا برویم خانه. این‌جا سرد است. پاهایت را گذاشته‌ای توی آب سرد، سرما می‌خوری پسر!

هری بی‌حرکت وسط آب ایستاده بود و بعد از مدتی پدرش رفت پی کارش. وقتی می‌رفت باد کلاه او را کند و به ساحل انداخت. کلاه را نگاه کرد که باد می‌برد و می‌غلتاند.

 

خرید از اپلیکیشن افراز با تخفیف ۲۰درصد

http://ebook.afrazbook.com

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---