افزودن به سبد خرید

---

چه کنم؟ [پریشان بر چشم‌هایش می‌کوبد.] این چشم‌ها رو چه کار کنم؟ [بغض‌آلود بر چشم‌هایش می‌کوبد.] این چشم‌های باز رو چه کنم که از من فرمون نمی‌‌گیرن... گفتم به خدا گفتم بسته شین... کور شین! تاریک شین! هیچ جای روشن دنیا رو نبینین! چه کنم... از من فرمون نگرفتن و سیاهی بختمو دیدن، شبح مرگو دیدن، سایه‌ی رسوایی سامر رو دیدن [شکسته] پسرمو دیدن [عصبی جنون‌زده] علی‌مو... وارث خنجر عشیره‌امو دیدن که به دست صباح دستبند می‌زد [رو به آسمان] خدا... کورم کن... نابودم کن! [لرزان سوی نهله می‌چرخد. دو انگشت اشاره را سوی او می‌گیرد. ملتمسانه] بیا عمّی... بیا دخترم. با اون انگشتای بلندت چشم‌هامو از تو کاسه دربیار و تو هور بنداز [نهله پس می‌رود] بیا... بیا یوبا... بیا پدر... بیا!...

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---